อาการนี้พบมากที่สุดในคนไข้โรคหลอดเลือดสมอง แต่ก็พบในคนไข้ที่มีความบาดเจ็บที่ศีรษะด้วย นักประสาทวิทยาแม็คโดนัลด์ คริชลีย์พรรณนาอาการนี้ไว้ว่า

ความผิดปกติในการทำหน้าที่ที่เกิดอย่างฉับพลันของสมองกลีบท้ายทอย ส่วนใหญ่ทำให้เกิดผลทางกายภาพและจิตภาพที่ความสับสนทางจิตใจปรากฏอย่างเด่นชัดดังนั้น อาจจะเป็นเวลาหลายวันก่อนที่ญาติ ๆ หรือเจ้าหน้าที่พยาบาลจะสังเกตว่า คนไข้มองไม่เห็นอะไรนี่ไม่ใช่เพียงแค่เพราะว่า คนไข้ไม่เล่าเองว่าตนมองไม่เห็นแต่ว่า คนไข้กลับทำให้ผู้ที่อยู่ใกล้ ๆ เข้าใจผิดโดยมีพฤติกรรมและคำพูดเหมือนกับว่ามองเห็นถึงอย่างนั้น คนไข้จะเรียกความสนใจก็เมื่อเดินชนเฟอร์นิเจอร์ เดินสะดุดสิ่งของ และมีปัญหาในการไปในที่ต่าง ๆคนไข้อาจจะพยายามเดินผ่านกำแพงหรือประตูเพื่อที่จะไปสู่อีกห้องหนึ่งความน่าสงสัยก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อคนไข้เริ่มกล่าวถึงบุคคลและวัตถุต่าง ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ตัว ทั้ง ๆ ที่บุคคลหรือสิ่งเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในที่ใกล้ดังนั้น คนไข้จึงปรากฏว่ามีอาการสองอย่าง คือ ภาวะเสียสำนึกความพิการและการกุเหตุความจำเสื่อม โดยที่อาการหลังมีอิทธิพลต่อทั้งการพูดต่อทั้งพฤติกรรม[1]

ถ้าตั้งประเด็นว่าอาการที่พึ่งกล่าวถึงเป็นอาการตรงกันข้ามกับสภาวะเห็นทั้งบอด (blindsight) อาจจะทำให้เข้าใจเรื่องนี้ชัดเจนยิ่งขึ้น สภาวะเห็นทั้งบอดเป็นอาการที่ปรากฏต่อคนไข้ว่าไม่สามารถเห็นอะไรในส่วนหนึ่งของลานสายตา แต่ความจริงแล้ว กลับมี "การเห็น" ที่คนไข้สามารถนำข้อมูลไปใช้ได้จริง ๆ